من یه چیزی درباره خودم فهمیدم اینکه آدم های بزرگسال زیاد دوست ندارن با من هم صحبت بشن چون زیاد سر و زبون ندارم حرف زدن بلد نیستم . ولی عوض بچه ها خیلی منو دوست دارن .میتونم از این خصوصیتم استفاده کنم با بچه ها بازی کنم . توی پارک پسرم و بچه های دیگه رو دور خودم جمع کنم بازی های هیجان انگیز کنم .
آدمهای بزرگ چند روز اول جذب من میشن بعد که میبینن زیاد حرف نمیزنم و سکوت میکنم دیگه محل به من نمیدن . ولی بچه ها اینجوری نیستن.باید بزرگوار باشم خوشم نمیاد خودمو به کسی تحمیل کنم . آدم بزرگا میتونن برن با دوستان مثل خودشون دوست باشن منم از اینکه مدتی با من بودن از من تعریف کردن منو برای مدتی کوتاه دوست داشتن ازشون تشکر میکنم .
فریب عبادت زیاد بعضیها را نخورید...برچسب : نویسنده : amydreaminlifef بازدید : 110